Küçük bir köyde imamlik yapan Ahmet ezanin okunmasiyla namazi kildirmak üzere caminin yolunu tutar.Yine her zamanki gibi dualarini,ayetlerini okumaya baslar.Ortalik sessiz,herkes Allah askiyla duasini ederken Ahmet kendini tutamaz ve osurur.Herkes kahkalarla gülmeye baslar.Atilan kahkalar bütün köye yayilmistir.Ahmet ne yapacagini bilemez.Utancindan yerin dibinde yer olsa oraya da girecek.Insan içine çikamiyor.En sonunda tayin istemekten baska bir çözüm yolu bulamaz.Aradan uzun seneler geçer.Ahmet içindeki köy özlemini yenemeyerek kendi kendine :
-"Olayi ben bile hatirlamiyorum köydekiler de unutmustur"
der ve kendini köyün yolunda buluverir.
Köye vardiginda bir çocukla karsilasir onunla koyu bir muhabbete dalarlar.
Imam:
- "Sen kaç yasindasin evladim?"
Çocuk:
- "Imam osurdugunda 3 yasimdaymisim..."